Του Κωστή Μουδάτσου
Ο Γκαίτε έλεγε ότι αγαπούσε εκείνον που ονειρεύεται το ανέφικτο.
Σκέτη απελπισία με πιάνει σαν υιοθετούμε απόψεις του Τόμας Χομπς από το Λεβιάθαν, Homo homini lupus est και Bellum omnes contra omnium, δηλαδή ο άνθρωπος είναι λύκος και πόλεμος όλων εναντίον όλων.
Είναι απελπισία να ζεις χωρίς ελπίδες. Ο πολιτικός ρεαλισμός δείχνει ότι πρέπει να σεβόμαστε τις αποφάσεις του λαού και της κοινωνίας. Τα μέλη αποφασίζουν για τον η την πρόεδρο του κόμματος. Η δεύτερη Κυριακή είναι κοντά. Οι ειδικοί λένε ότι θα κερδίσει όποιος δεν κάμει σοβαρά λάθη. Ας μελετήσομε τούτη τη κουβέντα!
Ένα καλά οργανωμένο κόμμα πρέπει να έχει ρίζες στην κοινωνία. Πρέπει να εμπνέει την κοινωνία. Αποτελεί ανάγκη να ενώσει τον προοδευτικό κόσμο ώστε με πρόγραμμα και στρατηγικές κινήσεις να οδηγήσει σε νίκη ενάντια στη Δεξιά, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την ακροδεξιά.
Οι Αριστεροί δεν θυσιάζουν την αξιοπρέπεια τους για θέσεις και ιεραρχίες. Αριστερός θα πει εργασία χωρίς αμοιβή προς όφελος της κοινωνίας! Η καρδιά μας σπαράζει μαζί με εκείνους που πλήγηκαν από τις φωτιές, μαζί με εκείνους που καταστράφηκαν από τις πλημμύρες, τους σεισμούς και τις άλλες φυσικές καταστροφές, μαζί με εκείνους που υποφέρουν, νέους και μεγαλύτερους, μαζί με εκείνους που μάχονται να επιβιώσουν, να κρατήσουν την επιχείρηση τους, να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους, μαζί με τους εργαζόμενους, με τις γυναίκες που αγωνίζονται για ζωή, με εκείνους που υποφέρουν από κάθε μορφή βίας και διακρίσεων. Με το λαό και για το λαό! «Κι έρχομαι μοναχά να σε αγκαλιάσω και να κλάψω αδερφέ μου»
Ας πέσουν οι τόνοι της άκαρπης αντιπαράθεσης, οι υπερβολικές και διχαστικές δηλώσεις στο κόμμα. Ας αφήσουν κάποιοι τις νουθεσίες στον πρόεδρο που κρατά ορθή δεοντολογική στάση στις διαδικασίες εκλογής του νέου προέδρου.
Ας ευχαριστήσομε όσους και όσες ψήφισαν και σε αυτούς που δούλεψαν και βοήθησαν στις εκλογικές διαδικασίες. Ας καλέσομε τα μέλη μας, παλαιά και νέα, να συμμετέχουν στις διαδικασίες της δεύτερης Κυριακής και ας ευχηθούμε να είναι ακόμη περισσότεροι από ότι την πρώτη. Τα μέλη ψηφίζουν και αποφασίζουν. Ας είμαστε ο καθένας πάνω από τον εαυτό του και το φως όλων μας, ας φωτίζει το δρόμο μας! Με λεβεντιά και αλτρουισμό!
Πολιτική Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς πολιτικό πολιτισμό, ευγένεια, αλτρουισμό, συλλογικότητα και συνεργασίες. Εμείς έχομε μάθει να κουβεντιάζομε ήσυχα και απλά. Ας ευχηθούμε να εκφράσομε την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο της χώρας για να κερδίσομε την χειρότερη δεξιά των τελευταίων πενήντα χρόνων.
Ας μάθομε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και να λέμε τα σύκα- σύκα και τη σκάφη – σκάφη! Ας μάθομε να χαμογελάμε και να μιλάμε λαϊκά, πρακτικά, χωρίς ιδεολογήματα και μεγαλοστομίες. Εμείς δεν μιλάμε για να ξεχωρίσομε από τον κόσμο, εμείς μιλάμε για να σμίξομε τον κόσμο, όλοι μαζί ενωμένοι! Να σμίξομε με αυτούς που μας περιμένουν και τους έχομε στεναχωρήσει αλλά και απογοητεύσει! Αυτό θέλομε! Να ανοίξομε ένα παράθυρο στη λιακάδα! Να σμίξομε τον κόσμο!
Ο Ανήφορος είναι μπροστά μας! Μακρύς ο δρόμος και ο χειμώνας βαρύς κι έχομε πολύ δουλειά! Ενωμένοι και με ανοιχτά κι άγρυπνα τα μάτια της καρδιάς και του νου θα κάνομε δικό μας αυτό το δρόμο! Ας μαζέψομε τις δυνάμεις μας για να βρούμε το ρυθμό μας! Θα βρούμε το τραγούδι μας που θα ταιριάζει με τα όνειρα και τις προσδοκίες της κοινωνίας! Κι ας έχομε ακόμη να κλάψομε πολύ για να μάθομε τον κόσμο να γελάει!
